Marisca: ‘Vroeger had ik geldzorgen, nu staat er 20.000 euro op onze spaarrekening.'

Marisca: “Wie voor een dubbeltje wordt geboren, wordt nooit een kwartje', stond op een tegeltje bij mijn ouders thuis. Dat heb ik ook lang gedacht. Over geld praat je bovendien niet. Nu, jaren later, besef ik wat een beperkende gedachten dat zijn. Een tijd geleden heb ik daarom zelf een tegeltje laten maken: ‘Iedere euro is er één’. Ik weet inmiddels dat geld sparen wél mogelijk is. Niemand begint met een miljoen, het begint allemaal met die ene euro.

Leven met de dag

Mijn man en ik waren begin twintig toen we ons eerste appartement in Gouda kochten. We werkten allebei net in loondienst, verdienden nog niet zoveel en van geldzaken hadden we weinig kaas gegeten. We hadden genoeg geld voor onze vasten lasten en leuke dingen. We leefden met de dag.

Toen het huis van mijn moeder en stiefvader in Gouda een paar jaar later te koop kwam, voelde dat als een gouden kans. Het was een charmant, oud huis dat al jarenlang in de familie zat. Veel ruimte, een diepe tuin: de perfecte plek om een gezin te stichten. Gelukkig bleken we een hypotheek te kunnen krijgen. Snel zetten we ons eigen appartement te koop.

Geldstress

En toen brak de kredietcrisis uit, in het najaar van 2008. De kijkers voor ons appartement krabbelden een voor een terug, de hele markt viel stil. Ineens zaten we met een onverkoopbaar appartement én een nieuw huis, dat financieel onder water stond – dubbele woonlasten dus. Tot overmaat van ramp kregen we de ene tegenvaller na de andere voor onze kiezen: een lekkage in ons nieuwe huis, de auto ging stuk.

Een jaar lang probeerden we de eindjes aan elkaar te knopen. We moesten elk dubbeltje omdraaien en het was continu keuzes maken: welke rekening betalen we eerst? De hypotheek had altijd voorrang, de factuur van een loodgieter bleef liggen. Die financiële stress zorgde ervoor dat ik slecht sliep. Ik was er dag en nacht mee bezig: continu rekenend en puzzelend hoe we de zaken het best konden aanpakken. Ik werd al bang als ik de postbode zag aankomen. Niet wéér een rekening.

Schone lei

Na een jaar dubbele lasten vonden we per toeval een huurder voor ons appartement. For the time being, dachten we. Uiteindelijk hebben we het huis elf jaar verhuurd – daarmee waren we in ieder geval voor één hypotheek uit de kosten. Onze zoons werden geboren, we gingen beiden wat meer verdienen en vijf jaar geleden lukte het ons eindelijk om ons appartement zonder verlies te verkopen.

Na al die jaren ontstond er ineens financiële rust en ruimte. Nu konden we eindelijk eens doelen gaan stellen. Geld had voor ons zo lang een negatieve associatie gehad: het was er nooit of nét genoeg. Hoe willen we het dan wél? En waar willen we naartoe? Nooit meer geldzorgen, besloten we. En: een fijne buffer opbouwen en ondertussen genoeg geld te besteden hebben om het fijn te hebben met elkaar.

Lol in besparen

We maakten een financieel plan in Excel waarin we, nog steeds, precies uitschrijven wat er in- en uitgaat en waar we voor willen sparen. Onder elke kolom noteren we welk geld we kunnen inleggen: bijvoorbeeld €700,- kinderbijslag, €1700,- eindejaarsuitkering, vakantiegeld. Als een doel behaald is, kleuren we dat vakje in. Dat motiveert enorm en je ziet in één oogopslag hoe ver je bent. Ik ging me ook steeds meer verdiepen in sparen en besparen. Hoe meer ik erover las, hoe meer lol ik erin kreeg. Gelukkig zitten mijn man en ik op één lijn, we houden ons allebei aan de afspraken.

Spaarpotjes

Een andere stap naar meer inzicht en overzicht: budgetteren. Een snelle optelsom leerde dat we zo €1100 per maand naar de supermarkt brachten. Die dagelijkse boodschappen tikten aardig aan; je gaat altijd met méér weg dan waar je voor kwam. We besloten met een boodschappenbudget te gaan werken. Iedere maand maken we €200 over naar vijf digitale spaarpotjes, voor elke week een potje. Dat is ons boodschappenbudget, met het doel om daarvan nog zoveel mogelijk over te houden.

Ook een eyeopener: de hoeveelheid geld die ongemerkt in kleine uitgaven gaat zitten; een kop koffie, een tijdschrift, een bittergarnituur op zaterdagmiddag. We bepaalden een weekbudget: €175 per week voor alle overige uitgaven, van een verjaardagscadeautje en een drankje in de stad tot de kapper of een nieuw telefoonhoesje. Dit vroeg om een andere mindset, maar die gaat ons vrij makkelijk af, omdat we er plezier in hebben en hiermee andere doelen juist wél behalen.

Je kunt tegenslag niet voorkomen, maar heel veel dingen weet je wél en daar kun je rekening mee houden. Zo sparen we €20 per week voor leuke uitjes in de zomervakantie. Met Kerst gaan we op vakantie: daarvoor gaat €100 per maand in het kerstpotje. Voor de verjaardagen van onze zoons sparen we €30 per maand. Na de verjaardag beginnen we weer opnieuw. We houden ons strikt aan deze potjes: ze brengen ons rust.

100-enveloppen-challenge

Challenges helpen ons om extra te sparen. Op dit moment doen we een digitale variant van de 100-enveloppen-challenge, die ik op TikTok voorbij zag komen. Het werkt simpel: je nummert 100 enveloppen van 1 tot 100. Iedere week trek je een envelop en stort het bedrag dat overeenkomt met het nummer op de envelop op je spaarrekening. Zijn alle enveloppen gevuld, dan hebben we €5050 gespaard – voor onze nieuwe keuken.

Zo’n challenge maakt sparen leuk en helpt om bewuster keuzes te maken: ik kan nu voor 3 euro koffie gaan halen, maar ik kan óók 3 euro in een enveloppe stoppen. Heb ik dat prulletje van de Action écht nodig? Zo’n challenge gaat natuurlijk niet ten koste van andere betaalverplichtingen: we laten er geen rekening voor liggen.

Money mindset

Door onze nieuwe manier van leven hebben we nu meer dan 20.000 euro kunnen sparen. Maar ook nieuwe meubels gekocht en veel leuke dingen gedaan. Geld was altijd iets dat stress opleverde. Nu weet ik: geld is leuk! Onze mindset is compleet veranderd. De grootste winst zit ‘m in bewustwording, we maken onze keuzes nu heel overwogen.

Ik vind niet dat we veel offers brengen door zo bewust met geld bezig te zijn. We letten op, maar het moet wel leuk blijven. Ik zeg geen etentje met vriendinnen af als dat niet in het weekbudget past, dan schiet het zijn doel voorbij. Maar als ik weet dat ik over twee maanden uit eten ga, houd ik er wél rekening mee.’