“Natuurlijk gaan wij de wereld veroveren”

Ondernemers in bakstenen stapelen zich naar de top

Dennis Deen had een metselbedrijf, maar kon moeilijk aan metselaars komen. Wat nou, dacht hij, als ik een manier vind om stenen te stapelen zonder cement? Die vond hij. Vijf jaar later is Drystack hard bezig de bouwwereld te veroveren, en dat doet hij samen met zijn compagnon Reinout Lempers.

Een interview met Dennis Deen en Reinout Lempers van Drystack kan natuurlijk maar op één locatie plaatsvinden: de bouwplaats. Hier, aan de Haagse Zoutmanstraat, wordt gebouwd, of eigenlijk gestapeld, met Drystack. “Daar liggen ze hoor”, zegt Dennis trots, wijzend naar de pallets met bakstenen. “Blijft toch altijd een mooi gezicht.”

Wat een nog mooier gezicht is: Dennis die laat zien hoe Drystack werkt. Hij doet dat zo aanstekelijk en overtuigend, dat het bijna wonderlijk is dat er niemand eerder op het idee kwam: bakstenen met sleufjes aan de boven- en onderzijde met daarop een layer, een soort rekje met pennetjes, om te kunnen stapelen.

Naast de eenvoudige werking van het idee, zitten er grote duurzaamheidsvoordelen aan. Dennis: “De cementindustrie is enorm vervuilend, en er is veel materiaal nodig om te kunnen metselen. Bij ons product gebruik je alleen een kniptang en een boormachine. Wij maken de gaten in de stenen, en produceren de layers nu ook nog zelf. Rechterhand Reinout vult aan: “Je kunt de stenen hergebruiken, waardoor het een circulair en duurzaam product is. We zijn ook bezig een smallere steen te ontwikkelen. Dat scheelt enorm in dure grondstoffen en er kunnen twee keer zoveel stenen op de vrachtwagen.”

Dennis, hoe kwam je op dit idee?

“Ik had een metsel- en steigerbouwbedrijf waarbij ik tegen allerlei problemen aanliep”, vertelt Dennis. “Er zijn te weinig metselaars, en ik was afhankelijk van het weer. Regende het, dan lag het werk stil of kon de mortel niet goed uitharden. Zo bedacht ik: wat nou als je dat cement weg kunt laten en kunt stapelen? Dan ben je in één klap van al die problemen af. Ik heb toen op een rij gezet waar het aan moet voldoen: iedere stenenfabrikant moet het kunnen maken, je moet er alle mogelijke patronen en hoeken mee kunnen leggen en de opleiding om het te leren mag niet langer dan een week duren. Tot slot: het moet prijstechnisch haalbaar zijn. Gek genoeg had ik legostenen niet eens als inspiratie. Die vergelijking zag ik later pas, toen ik na lang puzzelen en proberen bij de pennetjes kwam, en de sleufjes in de stenen.”

En wanneer kwam Reinout erbij?

Reinout, lachend: “Vorig jaar, toen al z’n geld op was.”
Dennis: “Ik moest zoveel voorfinancieren: tekenaars van de TU Delft inhuren, een machine laten bouwen, brandtesten. Het was echt ‘tonnetje hier, tonnetje daar’. Ik dacht: zodra ik mijn metselbedrijf heb verkocht gaat het wel vliegen. Maar ik verkeek me op hoeveel geld er in de ontwikkeling ging zitten. Dus ik had meer nodig, maar dat investeringswereldje kende ik helemaal niet.”
Reinout: “Een vriend koppelde ons aan elkaar. Ik heb met mijn compagnon een investeringsbedrijf, en ik investeer in een vroeg stadium in bedrijven waar ik in geloof. Ik heb daar door de jaren heen aardig wat financiële successen mee geboekt.”

Dennis is de Steve Jobs van de bakstenen.

Hoe was de eerste ontmoeting?

Reinout, grappend: “Liefde op het eerste gezicht. Maar nee, eigenlijk wel echt een beetje. Ik ging naar zijn bedrijf in Velsen-Noord, en het klikte meteen. Hij heeft ook zo’n goed verhaal, het is moeilijk niet enthousiast te raken. Ik zag wel dat hij tegen meerdere dingen aanliep. Ten eerste natuurlijk het einde van zijn financiële middelen. Daarbij deed hij in zijn eentje zowel de ontwikkeling als marketing, sales en financiering. Ja, dat gaat gewoon niet. Dus ik besloot er volledig in te stappen, al wist ik niets van de bouwwereld. Ik geloofde er gewoon in.”
Dennis: “We hebben onszelf daarna zes maanden opgesloten in de love room. Ja, zo noemden we het.”
Reinout: “Dat was een mooie periode. Sparren, schetsen, financiële modellen bouwen, voorspellingen maken, praten met leveranciers, aannemers, architecten. Wat daarbij duidelijk naar voren kwam, is dat ze allemaal vonden dat hij een mooi product had gebouwd. Maar ook dat ze het spannend vonden om een heel gebouw bij een eenling neer te leggen. Zeker als deze eenling nog niet financieel gezond is.”
Dennis: “Je moet garantie kunnen geven. Stel dat er iets misgaat met een buitenmuur van een miljoen, dan kunnen ze bij mij niks halen. Ik had de back-up nodig van een groot bedrijf. Ik ben veel met mensen uit Reinouts netwerk op pad gegaan, die hebben me flink door de mangel gehaald.”
Reinout: “Maar het mooie is: het lukte hem altijd ze te overtuigen. Het mooiste voorbeeld is van een man die gerenommeerd is op het gebied van gevels, en bij een groot bouwbedrijf werkte. Hij had zijn hele leven op de bouwplaats gestaan, wist alles van metselen en gevels. Stond ‘ie op zijn oude dag ineens met een snotneus te praten die zegt dat hij de wereld gaat veranderen. Hij was onze grootste scepticus, en is nu een van onze grootste ambassadeurs.”

Hoe is jullie rolverdeling?

Reinout: “Dennis gaat over de inhoud en de techniek. Hij weet alles. Ik ben van het presenteren, financiële gezondheid, ambitie en commercie. Maar uiteindelijk blijf ik de aangever. Dennis ís Drystack. Hij moet blijven innoveren, en zich niet bezig hoeven houden met dingen als administratie. Daarin wil ik hem ontzorgen. Hij is echt extreem talentvol. Voor mij is hij de Steve Jobs van de bakstenen.”

“De focus ligt nu op Nederland”, vertelt Reinout verder. “En dat gaat goed. We hebben extra financiers gevonden, allemaal uit de industrie. Dat betekent dat we nu de middelen hebben om door te groeien. Mensen vinden ons op internet, grote bouwbedrijven kennen ons van beurzen en artikelen in de krant. Er is ook belangstelling vanuit België, Duitsland en Australië. Natuurlijk gaan wij de wereld veroveren. Maar dat doen we stap voor stap.”

Wat waardeer jij aan de samenwerking met Reinout?

Dennis: “O, zoveel. Zijn netwerk is ongekend. ‘Welke minister wil je spreken?’, vroeg hij vorige week. ‘Weet je wat, laten we beginnen met Maxime Verhagen. En later kunnen we Hugo de Jonge van Volkshuisvesting regelen.’ Dat is natuurlijk ongelooflijk. Daar zou ik anders nooit toegang tot hebben. Daarnaast kan hij goed strategieën uitdenken. Altijd kijkt hij een paar stappen vooruit, zijn ideeën blijven komen. Dat is prettig samenwerken.”
Reinout: “We respecteren, begrijpen en waarderen elkaar. Ik gun Dennis de wereld en wil dat hij slaagt. Ik verdien natuurlijk ook aan onze samenwerking. Maar ik heb er vooral plezier aan. Dat is een groot deel van onze dynamiek.”

Tegenslagen zullen blijven komen, maar we hebben er alle vertrouwen in dat we dat samen aankunnen.

Schuurt het ook wel eens tussen jullie?

Dennis: “Nee. Eigenlijk niet.”
Reinout: “Er lopen weleens wat dingen minder soepel.”
Dennis: “Ja, dat wel. Maar als er iets is, spreken we dat naar elkaar uit.”
Reinout: “We waren bijvoorbeeld met de financiering bezig: dat gaat met twee stappen vooruit, één stap terug. Ik ken die wereld, en lig niet zo snel wakker van een investeerder die zich terugtrekt. Dennis wel, en dat snap ik. Andersom kent hij de bouwwereld weer, waar je vaak te maken krijgt met operationele uitdagingen. Daar schrik ik dan soms weer van.”
Dennis: “En de communicatie in de bouw is erg direct hè. Maar de soep wordt nooit zo heet gegeten als zij wordt opgediend. Het hoort bij het spel.”
Reinout: “Wij vertrouwen op elkaars kennis en kunde. Tegenslagen zullen blijven komen, maar we hebben er alle vertrouwen in dat we dat samen aankunnen. Vertrouwen is absoluut het kernwoord in onze samenwerking. We zullen heus nog wel eens woorden krijgen, maar ik weet nu al: dat kunnen we oplossen.”

Jij hebt Drystack bedacht, Dennis. Is het soms moeilijk je uitvinding uit handen te geven?

Dennis, direct: “Nee joh, daar heb ik geen last van. Dingen uit handen geven hoort bij ondernemen.”
Reinout: “Maar het is wel een interessante vraag. Want dat is iets waar ik als investeerder op let. Als er bij een bedrijf één persoon alle aandelen in handen heeft en deze ook wil houden, dan zie ik dat als een rode vlag. Want dan kun je niet delen.”

En wie niet kan delen, kan ook niet vermenigvuldigen.

Reinout: “Exact.”
Dennis: “Het is toch logisch dat iedereen die investeert daar zelf ook beter van wil worden? Ik ben misschien wat idealistisch, maar ik vind het een te mooi product om het allemaal bij mezelf te houden. Het is juist fantastisch dat ik dit heb mogen bedenken, en dat ik het nu met hulp van anderen de wereld in kan sturen.”