“Je moet als ondernemer wel uniek zijn, anders maak je geen kans”

Peggy van Neer van Snurk in DE GROTE DRIE

Wat maakt succesvolle ondernemers succesvol? Welke keuzes maken zij? In deze serie vragen we ondernemers naar drie belangrijke leermomenten tijdens hun ondernemerschap en welke waardevolle lessen ze daaruit trokken. Deze keer: Peggy van Neer, mede-oprichter van beddengoed- en loungewearmerk Snurk.

Al jaren heeft Peggy het idee voor een ‘kartonnen’ dekbedovertrek. ‘Daar ga ik ooit nog iets mee doen,’ zegt ze steevast. Maar dat doet ze niet. Tot haar man Erik in 2007 op onderzoek uitgaat om het idee ten uitvoer te brengen. Vijftien jaar later staat het stel aan het roer van Snurk. Ze ontwerpen duurzaam, hoogkwalitatief beddengoed waar wereldwijd vele duizenden mensen onder slapen.

Hun eerste product is een overtrekset met een superrealistische afdruk van een uitgevouwen kartonnen doos, genaamd ‘Le Clochard’ (Frans voor ‘de zwerver’). Een directe verwijzing naar de vele zwerfjongeren die op straat slapen. Sinds de eerste dag gaat een groot deel van de opbrengsten dan ook naar Stichting Zwerfjongeren Nederland.

Wat bedoeld is als eenmalige liefdadigheidsactie, groeit uit tot een miljoenenbedrijf. “Ondernemer worden was nooit mijn doel. Ik ben er per ongeluk ingerold.” Inmiddels is Peggy gepokt en gemazeld. We vragen haar naar de drie belangrijkste lessen die ze als ondernemer leerde.

Hoe meer vraagtekens mensen bij ons idee zetten, hoe zekerder ik wist dat we iets vernieuwends te pakken hadden.

1. ‘Een volledig uitgedacht bedrijfsplan is niet altijd nodig om te beginnen. Vertrouwen en geloof in je eigen kunnen en je product is veel belangrijker.’

“Toen mijn man Erik en ik met Snurk begonnen, verklaarden veel mensen ons voor gek. ‘Beddengoed, dat koop je maar een keer in de tien jaar!’ zeiden ze. Gevolgd door: ‘Jullie hebben helemaal geen ervaring in de textiel, zou je dit nou wel doen?’ Dat ik geen ervaring in die branche of als ondernemer had, klopte helemaal. Wat ik wél heb, is wat ik zelf ‘naïef optimisme’ noem. Ik begin elk project met het idee dat het vast niet zo moeilijk kan zijn. Als het dat dan wel blijkt te zijn, zit ik er al zo diep in dat ik het sowieso tot een goed einde wil brengen. Die naïviteit was in de begintijd niet alleen ons geluk, maar ook een groot deel van onze kracht. We hadden geen dichtgetimmerd bedrijfsplan, maar wel een rotsvast vertrouwen en geloof in ons product. Ik wist zeker dat we met ons out-of-the-box beddengoed een gat in de markt te pakken hadden. Hoe meer mensen ons probeerden te ontmoedigen, hoe meer ik daarvan overtuigd was. Voor mij werkte die ontmoediging extra motiverend. Zo van: ‘Dus jullie denken dat het geen goed idee is? Dat zullen we nog wel eens zien!’”

2. ‘Breng iets wat er nog niet is. Dat hoeft niet het ei van Columbus te zijn, maar het moet wel echt een vernieuwing of verbetering zijn van een bestaand concept.’

“Mijn motto luidt: je product is je campagne. Die moet uniek en onderscheidend zijn, anders maak je weinig kans. Vijftien jaar geleden was er eigenlijk alleen maar effen, saai beddengoed. Digitaal printen stond nog volledig in de kinderschoenen. Wij sloegen dus eigenlijk twee vliegen in één klap. We experimenteerden met fotoprints op beddengoed én brachten daarmee iets volledig nieuws naar de markt. Een vernieuwend product hadden we dus, maar we moesten het ook vernieuwend brengen. Daar kwam mijn ervaring als reclamemaker goed bij van pas. Voordat ik Snurk begon, werkte ik jarenlang als copywriter voor grote merken. Ik wist dus wat de aandacht van de pers trekt, en vertaalde dat naar ludieke stunts en campagnes. Zo kregen we het eerste jaar heel veel aandacht toen we onder ons ‘kartonnen’ dekbedovertrek op de Dam in Amsterdam gingen liggen. Zowel de politie als een cameraploeg kwamen erop af. Tegenwoordig kun je die exposure online veel makkelijker krijgen. Mits je iets unieks en vernieuwend hebt of bent. En het ook vernieuwend brengt. Liefst allebei.”

3. ‘Weet waar je zelf goed in bent en zorg dat je daarin het voortouw neemt. Weet ook waar je minder goed in bent, en verzamel daarvoor de juiste mensen om je heen.’

“Ik ben het creatieve brein; Erik is commercieel en organisatorisch sterk. We zijn heel verschillend en hoewel dat regelmatig botst, vullen we elkaar ook perfect aan. Op een bepaald moment hebben we een duidelijke scheiding aangebracht. Ik ben eindverantwoordelijk voor alles op het gebied van creatie, productie en marketing. Erik neemt de financiën, logistiek en operations voor zijn rekening. Het had wat tijd nodig, maar inmiddels weet ik dat hij het op die vlakken gewoon écht beter weet dan ik. Dat geldt voor alle goede mensen die je om je heen verzamelt. Je moet dan ook echt volledig op ze vertrouwen. Eerlijk is eerlijk, loslaten vind ik allesbehalve makkelijk. Uiteindelijk blijft het toch ook mijn eindproduct. Volgende maand start er iemand die voor het eerst mee gaat draaien in het designproces. Dat doe ik tot nu toe nog helemaal zelf. Stiekem hoop ik natuurlijk dat ze beter is dan ik, dat ze onze stijl helemaal begrijpt en zo het ontwerp naar een hoger plan kan trekken. Kijken of het me gaat lukken om dat meer los te laten.”